XXXII

- Co on znowu narobił – mruknął Harry trzymając twarz w dłoniach

Czwórka przyjaciół czekała pod salą przesłuchań siedząc na krzesłach. Nagle obok nich pojawił się ich manager – Paul.

- Gdzie jest Zayn?! - krzyknął

- Tam. - odrzekł Niall wskazując głową na drzwi.

Paul zapukał, delikatnie odchylił drzwi, przeprosił i wszedł do środka.

**********

- Skąd wziął pan te narkotyki? - zapytał jeden z policjantów

Chłopak nie odpowiedział. Siedział ze spuszczoną głową tępo wpatrując się w swoje dłonie.

- Nie musisz odpowiadać – mruknął Paul

- W ten sposób tylko pogorszy swoją sytuację.

- Z tego co wiem przesłuchanie trwa już kilka godzin. Przecież należy mu się jakiś odpoczynek.

- Nie wypuścimy go póki nie zacznie mówić. To jest jego wybór.

- On musi coś zjeść. Niech idzie do baru. Ja z państwem porozmawiam.

- No dobrze – powiedział po chwili policjant – jeden z moich kolegów go przypilnuje.

Zayn wstał i wyszedł z pomieszczenia w towarzystwie wysokiego policjanta.

**********

- No nareszcie – rzekł Louis na widok przyjaciela – Możemy już wracać?

Zayn nie odpowiedział. Przeszedł obok chłopców i ruszył w stronę baru.

- Aha, fajnie. Najpierw nas w to wplątuje, a teraz nas olewa. Po prostu zajebiście – powiedział Liam

- Przecież obiecał, że z tym skończy. - mruknął Harry przeczesując włosy

- Muszę zadzwonić do El. Zaraz wracam. - rzekł Lou i odszedł na bok. Wybrał jej imię z listy kontaktów i nacisnął zieloną słuchawkę.

- Cześć kochanie. Wrócimy później niż przypuszczaliśmy. Nie denerwuj się, wszystko ci wyjaśnię. Przepraszam, ale muszę już kończyć. Kocham cię, pa. - skończył rozmawiać, rozłączył się i schował telefon do kieszeni. Oparł się o ścianę i delikatnie zsunął na podłogę.

- Co mu strzeliło do tej pustej głowy?! - krzyknął Liam – Miał z tym skończyć i to już dawno. Ciekawe jak długo bierze. Jak mogliśmy tego nie zauważyć.

- Poczekajcie chwilę – mruknął Niall grzebiąc w kieszeniach, w końcu wyciągnął telefon i powiedział – Nicole dzwoni. Mam jej powiedzieć?

- Tak. Ale niech nie mówi Oldze – mruknął Harry

- Halo?

- To ja, Nica. Możesz mi powiedzieć gdzie jesteście?

- Na lotnisku.

- Całą noc was tam trzymali?

- Nie nas. Zayna.

- Co zrobił? Proszę cię, odpowiedz szczerze.

- Ale nie mów Oldze okej?

- Nic jej nie powiem.

- Zayn chciał przewieźć narkotyki. Nie było tego dużo, ale zatrzymali go i nie chcą wypuścić.

- Ja pierdole. To on bierze? Czemu ja nic o tym nie wiem?

- Miał przestać. Nicole przepraszam cię, ale muszę kończyć. Zayn wraca.

- Czekaj chwilę. Wszystko mi wytłumacz!

- Nie mogę. Zadzwonię później. Pa! - odpowiedział, rozłączył się i schował telefon.

Zayn przeszedł obok nich i wszedł do pokoju. Zrezygnowani przyjaciele, którzy na jego widok poderwali się z krzeseł, opadli z powrotem na siedzenia.

W końcu zdenerwowany Paul wyszedł z pomieszczenia ciągnąc za sobą Zayna. Zatrzymał się i powiedział przez zaciśnięte zęby:

- Idziemy.

**********

Olga przez całą noc nie mogła zmrużyć oczu. W końcu wstała i zaczęła przygotowywać się do szkoły. Zabrała ubrania i poszła do łazienki. Wzięła szybki prysznic, wysuszyła włosy i związała je w luźnego kłosa.

Zrobiła lekki makijaż, założyła mundurek, spryskała się swoimi ulubionymi perfumami i wyszła z pomieszczenia.

Do torby spakowała najpotrzebniejsze rzeczy i zbiegła na dół. Zjadła śniadanie, weszła do garażu.Wsiadła do pojazdu i pojechała do szkoły.

Po kilkunastu minutach była już pod budynkiem. Zaparkowała auto, weszła do środka i szybkim krokiem ruszyła w stronę sali. Czuła na sobie wzrok wszystkim zebranych na korytarzu. Ludzie szeptali pomiędzy sobą i dziwnie na nią patrzyli, jednak ta nie zwracała na to uwagi. Przywitała się z Nicole, która była jakby nieobecna. Weszły do sali i zajęły miejsca w ostatniej ławce pod oknem.

- Wiesz co z Zaynem? - szepnęła Olga

- Nie – odpowiedziała Nicole patrząc na tablicę. Przez resztę lekcji nie rozmawiały ze sobą. Olga czuła, że przyjaciółka coś przed nią ukrywa.

********** 

- No nareszcie – mruknęła Nicole wychodząc z budynku – Myślałam, że te lekcje już nigdy się nie skończą.

- Hahaha Nica, co ci się stało? Przecież ty lubisz się uczyć.

- Jakoś dzisiaj nie mam na to ochoty. Wracasz na nogach?

- Nie. Przyjechałam autem. Chodź, podwiozę cię.

- Dzięki.

Przyjaciółki udały się w stronę pojazdu. Weszły do środka, zapięły pasy i ruszyły.

- Kiedy wyjeżdżasz? - zapytała Olga

- Umm, nie wiem dokładnie. Ale dziękuję, że mi o tym przypomniałaś. Nie chce tam jechać bez ciebie. Jesteśmy przyjaciółkami, więc musimy trzymać się razem.

- Wiem, ale już nie ma miejsc.

- Musisz podciągnąć się w nauce. Zrób kilka projektów, zapisz się na jakieś kółka. Złóż podanie i czekaj. Może akurat ktoś zrezygnuje.

- Nie wydaję mi się. To jest zbyt duża szansa.

- Chociaż spróbuj. Pomogę ci we wszystkim. Jakoś damy radę.

- No dobra.

Przez resztę drogi przyjaciółki milczały. Nicole wpatrywała się w szybę, a Olga patrzyła na drogę. W końcu zatrzymały się pod domem Niki. Dziewczyna podziękowała, wysiadła z auta i ruszyła w stronę bramy, gdy nagle usłyszała:

- Nica zaczekaj!

Olga podbiegła do niej i zapytała:

- Możesz mi powiedzieć co się stało?

- Nie rozumiem.

- Oh, nie udawaj. Za dobrze cię znam. Pokłóciłaś się z Niallem?

- Nie. Między nami wszystko okej.

- No to o co chodzi? Coś z Zaynem tak?

- Yyy...

- Wiesz za co go zatrzymali?

Dziewczyna nie odpowiedziała.

- Nicole, masz mi w tej chwili powiedzieć wszystko czego się dowiedziałaś.

- Nie mogę.

- Jak to nie możesz? - zapytała, już lekko podirytowana tą sytuacją, Olga

- No po prostu. Obiecałam.

- Musisz mi powiedzieć.

- Ale...

- Proszę cię.

- Zatrzymali go za narkotyki – szepnęła Nicole

- Za co?!

- Za narkotyki – powtórzyła, nieco głośniej, Nica – Nie wiem o co dokładnie tam chodziło. Rozmawiałam z Niallem. Powiedział mi, że wykryli przy nim prochy i zatrzymali go. Potem zaczął coś mówić o tym, że miał przestać brać no i w końcu musiał się rozłączyć.

- WIEDZIAŁAŚ O CO CHODZIŁO I NAWET MI NIE POWIEDZIAŁAŚ?! Jak mogłaś?! Ja przez calutką noc nie spałam, zastanawiając się o co w tym wszystkim biega. Na lekcjach nie mogłam się skupić, a ty o wszystkim wiedziałaś i nie raczyłaś mnie o tym powiadomić. W DUPIE MAM TAKĄ PRZYJAŹŃ! - krzyknęła Olga, podbiegła do drzwi, wsiadła do samochodu i odjechała z piskiem opon.

Nicole patrzyła jak jej przyjaciółka odjeżdża. Po jej policzkach spływały łzy. W końcu ruszyła się i weszła do domu. Nie spodziewała się takiej reakcji. Teraz już wie dlaczego Niall prosił żeby jej o tym nie mówić.

Rzuciła torbę w kąt i weszła do kuchni. Jej mama stała przy kuchence i coś gotowała. Na widok zapłakanej córki podbiegła do niej, przytuliła ją i zapytała:

- Boże, Nicole. Co się stało?

- Zayna zatrzymali na lotnisku za posiadanie narkotyków. Nie mówiłam nic Oldze, bo Niall mnie o to prosił. Powiedziałam jej przed chwilą, wściekła się na mnie. Wykrzyczała, że ma gdzieś taką przyjaźń i odjechała – mówiła Nicole ciągle łkając – Nie wiem co robić. Pomóż mi.

- Na początku się uspokój – mówiła mama Niki lekko głaszcząc ją po głowie – Wiesz jaka jest Olga. Zdenerwowała się, bo o niczym nie wiedziała. Za niedługo ochłonie i cię przeprosi, zobaczysz.

- Dziękuję – odpowiedziała Nicole, otarła łzy i usiadła przy stole.

 ********** 

Świetnie. Po prostu zajebiście. Mojego najlepszego przyjaciela zatrzymała policja. Dość, że miał przy sobie prochy to na dodatek sam bierze. Czego dzisiaj się jeszcze dowiem? - myślała Olga. W końcu przyjechała do domu. Zaparkowała auto, zabrała torbę, wysiadła z pojazdu i weszła do środka. Od razu ruszyła w stronę swojego pokoju. Torbę położyła na podłodze, zabrała jakieś ubrania i poszła do łazienki. Przebrała się w krótkie jeansowe spodenki i czarną bokserkę. Wróciła do pokoju, położyła się na łóżku i sięgnęła po telefon. Odblokowała klawiaturę i napisała sms-a do Hazzy.

''Dziękuję, że powiedziałeś mi o tym, że Zayn ćpa. Myślałam, że nie mamy przed sobą żadnych tajemnic. Najwyraźniej się myliłam, znowu.''

Wysłała go, odłożyła komórkę i zamknęła oczy. Po chwili usłyszała dzwoniący telefon. Spojrzała na ekran. Było tam zdjęcie uśmiechniętego Harry'ego. Nacisnęła czerwoną słuchawkę i zeszła do kuchni. Zrobiła sobie kilka kanapek, poszła do salonu, usiadła na kanapie i włączyła telewizor. 

********** 

Późnym wieczorem chłopcy dotarli do swojego kompleksu. Weszli do środka, walizki odłożyli na bok i poszli do salonu. Zayn od razu pokierował się w stronę swojego pokoju. Nie miał ochoty rozmawiać z przyjaciółmi.

- Teraz będzie nas unikał. Najpierw on, teraz Olga. Ja pierdziele, same problemy. - mruknął Harry

- Co z Olgą? - zapytał zaskoczony Niall

- Dowiedziała się, że Zayn bierze i jest wściekła.

- Na ciebie czy na niego?

- A jak myślisz? Wszyscy jesteśmy winni, bo o niczym jej nie powiedzieliśmy. Teraz nie będzie się do nas odzywała, zobaczycie.

- Trudno. I tak by się wkurzyła. - odrzekł Liam

- Mam nadzieję, że porozmawia z Zaynem. Może zdoła go przekonać żeby przestał brać.- mruknął Lou

- W to nie wątpię. Współczułbym mu gdyby nie te wszystkie wydarzenia. Olga mu tak łatwo nie odpuści.

- Dobra, nie wiem jak wy, ale ja idę spać. Muszę jeszcze zadzwonić do Nicole – rzekł Niall wstając z kanapy. Ruszył w stronę schodów a chłopcy podążyli za nim.

********** 

- Olga jest na mnie wściekła – usłyszał głos Nicole – Mogłam jej od razu powiedzieć.

- Na Harry'ego też, więc i na nas. Przejdzie jej. Gdybyśmy powiedzieli wam od razu pewnie przyjechałybyście na lotnisko.

- Znając Olgę? – Na pewno. Tyle, że ona tak łatwo nie odpuści. Najpierw wydrze się na Zayna, a potem przestanie się do nas odzywać. Zobaczysz.

- Przeprosimy ją.

- To nic nie da. Dobra, nie rozmawiajmy już o niej. Co z Zaynem?

- Siedzi u siebie w pokoju.

- Mówił coś?

- Nie. Przez całą drogę milczał.

- No to się porobiło.

- No nie powiem, że nie. Dobra, ja już muszę kończyć. Jestem strasznie zmęczony.

- Okej. Miłych snów.

- Dobranoc.

Nacisnął czerwoną słuchawkę, rzucił telefon na łóżko, zabrał ubrania i poszedł do łazienki. Wziął szybki prysznic, przebrał się, wrócił do pokoju i wskoczył do łóżka. 

********** 

Nicole wzięła długą, relaksującą kąpiel, założyła na siebie piżamę, wysuszyła włosy i poszła spać.

W tym samym czasie Olga siedziała na łóżku. Miała przed sobą laptopa. Sprawdzała facebooka. Potem przeglądnęła kilka stron i już miała wyłączać komputer, gdy na ekranie pojawiło się powiadomienie: 

Zayn dzwoni

Miała ochotę nacisnąć czerwoną słuchawkę, jednak coś ją przed tym powstrzymywało. Odebrała i czekała aż chłopak się odezwie.

Na ekranie pojawił się Zayn. Był blady, miał podpuchnięte oczy.

- Cześć. - mruknął wysilając się na lekki uśmiech

- Co chcesz?

- Porozmawiać.

- A mamy o czym?

- Tak. Chłopcy powiedzieli ci za co mnie zatrzymali?

- Nie. Nicole oznajmiła mi tą wspaniałą nowinę. Fajnie, że bierzesz.

- To nie tak...

- A jak? Możesz mi to wytłumaczyć? Bo jakoś nie rozumiem.

- Ja po prostu...

- No co? Jesteś zbyt szczęśliwy, więc chcesz to wszystko zepsuć?

- Te prochy nie były dla mnie.

- Oh nie kłam. Jeśli chcesz się stoczyć to proszę bardzo. Ja nie będę miała wyrzutów sumienia. Tylko przed tym pomyśl o chłopcach, karierze i fanach.

- Nie chciałem żeby tak wyszło...

- Ty nigdy nie chcesz. Wystarczy jeden głupi ruch a wszystko co do tej pory osiągnąłeś, zawali się.

- Obiecuję ci, że przestanę.

- Nie obiecuj, bo i tak nie dotrzymujesz słowa. Tak samo było z papierosami. Dalej palisz a przecież miałeś przestać.

- Przepraszam – mruknął. Po jego policzkach zaczęły spływać łzy. - Błagam, wybacz mi. Ja to wszystko naprawię.

- To nie mnie przepraszaj. Chłopcy na ciebie liczą a ty ich zawodzisz. Zresztą nie tylko ich.

- Ty też jesteś dla mnie ważna. Przecież jesteśmy przyjaciółmi.

- Tak? Przyjaciele nic przed sobą nie ukrywają, rozmawiają o swoich problemach. Najwyraźniej tego nie rozumiesz.

- Olga, proszę cię...

- Muszę kończyć. Cześć – odpowiedziała i rozłączyła się. Wyłączyła laptopa, odłożyła go na bok i rozpłakała się. Miała tego wszystkiego dość. Najlepsi przyjaciele ukrywają przed nią prawdę. Nawet Nicole. Przecież ona nigdy nie miała przed nią tajemnic...

********** 

- Nica wstawaj! - usłyszała

- Hmm?

- Jest już ósma! Spóźnisz się do szkoły! - ktoś zaczął nią trząsać

- Która? - szybko się podniosła. Wzięła do ręki telefon i sprawdziła godzinę. - Fuck. Nie zdążę. Mogę dzisiaj zostać w domu? - zapytała matki

- Nie. Za pięć minut widzimy się na dole. Zawiozę cię.

Dziewczyna wygrzebała się z łóżka, zabrała ubrania i poszła do łazienki. Przemyła twarz, przebrała się, zrobiła lekki makijaż. Wróciła do pokoju, zabrała torbę i zbiegła do kuchni.

Wzięła jedną kanapkę i pobiegła do samochodu.

Po kilku minutach była już pod szkołą. Podziękowała mamie i szybkim krokiem ruszyła w stronę klasy.

- Puk, puk – Przepraszam za spóźnienie.

- Siadaj – usłyszała głos nauczyciela. Szukała wzrokiem Olgi, jednak nie znalazła jej, więc zajęła swoje miejsce i zaczęła się zastanawiać. Do końca lekcji dziewczyna nie pojawiła się w szkole. Nica postanowiła, że sprawdzi co się z nią stało. Poszła w stronę jej domu. Weszła przez otwartą bramkę i zapukała do drzwi. Nikt nie otwierał. Auto stało na podjeździe, więc wiedziała, że przyjaciółka jest w domu. Zastanowiła się i nacisnęła na klamkę. Weszła do środka i zaczęła się rozglądać.

-Olga jesteś tu?

Nie usłyszała odpowiedzi. Położyła torbę na podłodze i ruszyła w stronę salonu. Telewizor był włączony a na sofie leżała Olga. Obok niej, na stoliku, stała pusta butelka po jakimś alkoholu.

- Ja pierdziele. - mruknęła pod nosem i szybko podbiegła do przyjaciółki.

Zaczęła ją budzić. W końcu dziewczyna podniosła się przecierając oczy.

- Która godzina?- mruknęła

- Coś koło czwartej.

- Nicole? Co ty tu robisz? Kto cię wpuścił?

- Drzwi były otwarte, więc weszłam. Chciałam sprawdzić, dlaczego nie przyszłaś do szkoły.

- No to już wiesz, więc możesz iść.

- Ale...

- Cześć.

Zrezygnowana Nicole podniosła się i ruszyła w stronę wyjścia. Zabrała torbę i wyszła z domu.

**********

- Niall to ty?

- Tak. Nicole? Ty płaczesz?

- Nie, tzn tak. Nie wiem co robić. Olga nie przyszła dzisiaj do szkoły. Poszłam zobaczyć co się z nią stało.

Leżała pijana w salonie. Obudziłam ją a ona tak po prostu wyrzuciła mnie z domu. Nigdy się tak nie zachowywała.

- O kurde. Nie wiem jak ci pomóc. Zadzwoń do niej i spróbuj z nią porozmawiać.

- Nie odbiera. Może pokłóciła się wczoraj z Zaynem. Nie wiesz czy ze sobą rozmawiali?

- Nic mi o tym nie wiadomo. Zayn nie wychodzi z pokoju.

- Ja pierdziele. Gorzej chyba być nie może. Harry z nią rozmawiał?

- Nie. Nie odbiera od żadnego z nas. Najwyraźniej musimy poczekać aż jej przejdzie.

- Na to wychodzi. Co robicie?

- Ja jestem teraz w kuchni, robię sobie kanapki, a chłopcy siedzą przed telewizorem. Nie płacz już. Proszę cię.

- To nie jest takie proste.

- Wiem, ale chociaż spróbuj. Chciałbym cię teraz przytulić. Ta odległość mnie dobija.

- Mnie też. Na szczęście za niedługo się zobaczymy.

- No i dobrze. A co z Olgą? Zacznie się uczyć?

- Mówiła, że tak.

- Dociśnij ją. Musicie obydwie do nas przyjechać.

- Postaram się. Dobra, ja już muszę kończyć. Mama mnie woła.

- Okej, pa.

- Pa.

********** 

Olga cały wieczór spędziła przed telewizorem. W końcu posprzątała salon i poszła do swojego pokoju. Zabrała piżamę i weszła do łazienki. Wzięła szybki prysznic, przebrała się, wysuszyła włosy i wróciła do pokoju. Weszła do łóżka, przykryła się kołdrą, na kolana położyła laptopa i włączyła go. Uznała, że musi zadzwonić do Nicole i przeprosić ją. Niepotrzebnie wyrzucała ją z domu. Przecież ona przyszła sprawdzić czy nic się jej nie stało. Na skaypie, w liście kontaktów, znalazła Nice i nacisnęła : ZADZWOŃ. W końcu Nicole odebrała.

- Nica?

- Tak. - odpowiedziała przyjaciółka. Obydwie włączyły kamerki.

- Chciałam cię przeprosić.

- Nic się nie stało – mruknęła Nicole

- Nieprawda. Wyrzuciłam cię z domu jak jakiegoś śmiecia. Poza tym wydarłam się na ciebie. Dalej jestem zła o to, że nie powiedziałaś mi prawdy, ale rozumiem, że chłopcy cię o to prosili.

- Chciałam ci powiedzieć, naprawdę...

- Wiem. Jeszcze raz przepraszam. Niepotrzebnie tak na ciebie naskoczyłam.

- Dobra, nie mówmy już o tym. Rozmawiałaś z Zaynem?

- Tak, ale nie pytaj mnie o szczegóły. Nie chce mi się o tym gadać.

- Okej. Idziesz jutro do szkoły?

- Tak. Przyjadę po ciebie o 7;40. Może być?

- Przecież mogę iść na nogach...

- No, ale możesz też jechać autem ze swoją chamską przyjaciółką. - odrzekła Olga cwaniacko się uśmiechając

- Hahaha nie mów tak.

- Oj tam. No to co, pasuje ci?

- Tak.

- Dobra, ja już kończę. Jestem strasznie zmęczona.

- Ja też. Dobranoc.

- Branoc.

Olga rozłączyła się, wyłączyła laptopa, odłożyła go na bok i poszła spać.

**********

Nicole obudził budzik. Wstała i poszła do łazienki. Wzięła szybki prysznic, przebrała się i zeszła do kuchni. Przywitała się z rodzicami i zaczęła jeść płatki z mlekiem.

- Pogodziłaś się już z Olgą?

- Tak. Wczoraj wieczorem rozmawiałyśmy. Wszystko sobie wyjaśniłyśmy.

- No to dobrze. O której dzisiaj kończysz?

- Jakoś przed czwartą, ale idę chyba do Olgi. Muszę pomóc jej w projektach.

- Okej. Jak już skończycie to zadzwoń, przyjadę po ciebie.

- Dobra.

Po chwili Nica usłyszała klakson samochodu. Pożegnała się z rodzicami, zabrała torbę i wybiegła z domu. Przed bramą stał zielony samochód. Nicole podeszła do niego, otwarła drzwi, przywitała się z przyjaciółką i zajęła swoje miejsce.

- Wyspałaś się? - zapytała

- Nie za bardzo. Jakoś nie mogę spać.

- To przez tą kłótnie. Pogódź się z chłopcami.

- Jakoś nie mam na to ochoty... Pomożesz mi w tym projekcie?

- No tak. Przecież już to ustaliłyśmy – odrzekła Nica szeroko się uśmiechając – Idziemy do ciebie zaraz po szkole.

W końcu przyjaciółki dotarły na miejsce. Zaparkowały i weszły do środka. Od razu ruszyły w kierunku klasy.

 ********** 

Lekcje minęły im dość szybko. O 16 były już w domu i zaczynały robić projekt. Nagle usłyszały dzwonek do drzwi;

- Otworzysz? - zapytała Olga

- Już.

Nicole pobiegła do przedpokoju i otwarła drzwi. Przed nią stał kurier z ogromną paczką w ręce.

- Czy zastałem może panią – spojrzał na kartkę – Olgę?

- Tak, zaraz ją zawołam.

Nica weszła do domu i krzyknęła:

- OLGA DO CIEBIE!

Dziewczyna wybiegła z salonu i po kilku sekundach stała już koło przyjaciółki.

- Słucham?

- Przesyłka dla pani.

- Od kogo?

- Tego nie wiem.

- No dobrze. Gdzie podpisać?

- Tutaj – odpowiedział mężczyzna wskazując na kartkę.

W końcu przyjaciółki odebrały paczkę i weszły do środka. Była ona tak ciężka, że musiały ją nieść we dwie.

- Zamawiałaś coś? - zapytała Nicole

- Nie.

Położyły ją na stole w kuchni i zaczęły ściągać z niej folię. Pod spodem było zwykłe, duże kartonowe pudło.

- Otwieramy? - mruknęła niepewnie Nica

- Yhmy.

Olga wyciągnęła nóż i przecięła taśmę klejącą. Otwarły karton i zajrzały do środka.

- Co to do cholery jest? - zapytała Olga

- Nie wiem. Pomóż mi to wyjąć.

Dziewczyny włożyły dłonie do środka i wyciągnęły ogromny koszyk. W środku było mnóstwo słodyczy. Ciastka, bombonierki, cukierki, batoniki a nawet muffiny.

Przyjaciółki spojrzały na siebie szeroko otwierając oczy.

- Zobacz, jest liścik! - krzyknęła Nicole i szybko go wyciągnęła. Przeczytała go i szeroko się uśmiechnęła.

- Masz – powiedziała podając Oldze kartkę

W środku było napisane:

Przepraszamy, że nie powiedzieliśmy ci prawdy. Nie bądź na nas zła. Nie chcieliśmy żebyś się denerwowała. Pozdrowienia z chłodnego Londynu przesyłają: Harry, Zayn, Louis, Niall i Liam xxx

- No to teraz nie masz wyjścia. Musisz im przebaczyć – rzekła Nica

- Poczekaj chwilę, muszę napisać Harry'emu sms-a.

- Okej.

Olga wyciągnęła telefon i wystukała na klawiaturze:

Chcecie żebym była jeszcze grubsza? Dziękuję za słodką niespodziankę. Macie mnie już więcej nie okłamywać. Olga xxx

Wysłała go i powiedziała:

- No to teraz musimy to zjeść.

- Wszystko? - zapytała Nicole szeroko otwierając oczy

- Hahaha nie. Ale łatwiej nam się będzie myślało. - odrzekła biorąc do ręki cukierka.

Przyjaciółki spędziły wieczór w miłej atmosferze. Ciągle podbierały coś z koszyka i z przyjemnością zjadały.

- Dobra. Ja już będę spadać.

- Odwieźć cię?

- Nie trzeba. Zadzwonię po mamę.

- No okej. Ale jutro przyjadę po ciebie o tej samej godzinie co dzisiaj, czyli o 7:40.

- Spoko.

Nicole podniosła się, wyciągnęła telefon i zadzwoniła do mamy. Po kilkunastu minutach pożegnała się z przyjaciółką, zabrała torbę i wyszła z domu.

********** 

Kilka dni później

Przyjaciółki właśnie wyszły z sali. Skończyły się lekcje.

- Idź do dyrektora. Powinien już być. - powiedziała Nica

- To się nie uda.

- Uda. Chodź – odpowiedziała przyjaciółka ciągnąc Olgę za rękę. Dotarły pod gabinet.

Olga zapukała i weszła

- Trzymam kciuki – szepnęła Nicole

- Dzień dobry.

- Dzień dobry. Co cię do mnie sprowadza?

- Chodzi o to stypendium. Chciałam złożyć podanie. Mam już je wypełnione – odrzekła Olga wyciągając z torby teczkę.

- Przyjmę je, jednak będę z tobą szczery. Są małe szanse na to żebyś je otrzymała. Osoby zostały już wybrane, nie ma wolnych miejsc.

- Tak wiem, ale zrobiłam kilka projektów. Poprawiłam się w nauce no i może akurat ktoś zrezygnuje.

- Jeśli tak się stanie powiadomię cię o tym.

- Dobrze. Dziękuję, do widzenia.

- Do widzenia.

Dziewczyna szybkim krokiem wyszła z gabinetu i od razu skierowała się w stronę schodów.

- Ej czekaj! - usłyszała i mimowolnie się obróciła. - No i jak? - zapytała Nicole

- Dał mi jasno do zrozumienia, że nie mam szans. Wiedziałam, że tak będzie. Tylko się zmarałam.

- Nieprawda! Założę się, że ktoś zrezygnuje. Nie każdego stać na taki wyjazd.

- Straciłam tylko czas. W dupie mam tą naukę.

- Oj nie marudź już. Jestem głodna. Chodźmy coś zjeść.

Przyjaciółki wyszły z budynku i poszły w kierunku auta. Wsiadły, zapięły pasy i ruszyły.

- No to gdzie jedziemy?

- Do McDonald's?

- Może być.

W końcu przyjaciółki dotarły na miejsce. Zaparkowały, wysiadły z auta i weszły do środka. Olga zajęła miejsce a Nicole poszła zamówić jedzenie. Wróciła po kilku minutach. Przyjaciółki w ciszy spożywały posiłek.

- Ej nie martw się. Obiecuję cię, że pojedziemy tam razem. - rzekła Nica popijając cole.

- Nie przejmuj się mną – odpowiedziała Olga wysilając się na uśmiech – Dzisiaj piątek. Co robimy?

- Najchętniej oglądnęłabym sobie jakieś filmy.

- Ja też. No to co, przyjdziesz do mnie wieczorem?

- Tak.

- Weź sobie ubrania, zostaniesz na noc.

- Okej, idziemy?

- Yhmy.
Przyjaciółki wstały, posprzątały po sobie i poszły do samochodu.

 ********** 

Olga była właśnie w łazience, gdy nagle usłyszała dzwoniący telefon. Wbiegła do pokoju, wzięła komórkę do ręki i odebrała:

- Halo?

- To ja, Nicole. Co robisz?

- Siedzę w pokoju, a co?

- Mogłabyś otworzyć mi drzwi? Od 5 minut stoję i dzwonię.

- Tak? Ahahahaha sorka, już idę.

Dziewczyna zbiegła po schodach i szybkim ruchem otworzyła drzwi.

- Hahahaha sory. Nic nie słyszałam – powiedziała i odsunęła się na bok aby wpuścić przyjaciółkę

- Ha ha ha, ale śmieszne.

- Oj dobra już. Chodź do kuchni.

Olga wyciągnęła z szafki popcorn i włożyła do mikrofalówki. W międzyczasie przygotowała chipsy, cukierki, żelki i napoje. Nicole zaniosła to do salonu i zaczęła szukać jakiegoś filmu.

Przyjaciółka dołączyła do niej. Obie usiadły na kanapie, wygodnie się ułożyły i zaczęły oglądać.

********** 

- Fuck. Zapomniałabym. Muszę włączyć komputer. Chłopcy mają dzwonić.

- Jaki debil. Leć po niego.

Olga pobiegła po laptopa, a Nicole poszła do kuchni aby napełnić miskę z popcornem, gdy wróciła do salonu jej przyjaciółka już włączała skypa.

- Są dostępni?

- Yhmy. Pewnie za chwilę zadzwonią. O! To oni. Siadaj.

Nica odłożyła miskę na stół i usiadła obok Olgi.

- Heej – powiedziały - Włączcie kamerkę.

- Już.

Na ekranie pojawiła się czwórka chłopców.

- Gdzie Zayn? - zapytała Nica

- U siebie w pokoju – mruknął Louis

- Dalej nie wychodzi?

- Tak. Olga możesz z nim pogadać? - zapytał Harry

- Ja już z nim rozmawiałam.

- No to zrób to jeszcze raz. Ludzie pytają się o niego. Nie wiemy co odpowiadać.

- Nazmyślajcie.

- No proszę cię. Tylko ciebie posłucha.

- Zobaczę co da się zrobić.

- Dzięki – odrzekł Harry szeroko się uśmiechając – Złożyłaś to podanie.

- Yhmy.

- No i co?

- Nic. Nie mam szans. Poddaję się.

- Ej! Nawet tak nie myśl. Dasz radę.

- Nie dam. Mam dość tego ciągłego zakuwania. I tak nic z tego nie będzie.

- Nie chce mi się tego słuchać. Musisz się trochę postarać i tyle. Pamiętaj, że czekam tu na ciebie. Co robicie?

- Oglądamy filmy, a wy? - odpowiedziała Nica

- Też. Za chwilę idziemy coś zjeść, a potem spać.

- Dobra, my już spadamy. Porozmawiamy jutro.

- Okej. Dobranoc.

- Branoc. - odpowiedziały i rozłączyły się

**********
Na wstępie chciałyśmy was przeprosić za to, że długo nie dodawałyśmy nowego rozdziału. Mamy nadzieję, że przypadnie wam on do gustu. Zachęcamy do komentowania i odwiedzania bloga. Możliwe, że nowy rozdział pojawi się też na naszym drugim blogu ( http://why-dont-they-stay-young.blogspot.com/ ), więc zachęcamy do odwiedzania go :)